ایران و چالش ورود به شرایط اقلیمی جدید (قسمت دوم)
ایران و چالش ورود به شرایط اقلیمی جدید (قسمت دوم)
واقعیت شرایط اقلیمی جدید
درباره روند تغییر اقلیم خاورمیانه در سالیان اخیر پژوهش‌های متعددی انجام شده است. مبنای غالب این پژوهش‌ها گزارش‌های معتبرترین مرجع رسمی بین المللی یعنی پانل بین دولتی تغییر اقلیم (IPCC) است. بنابراین درباره متوسطی از تغییر اقلیم، منتهی به وضعیت خشکی اجماع کامل علمی وجود دارد. از جمله می‌توان به گزارش بانک جهانی اشاره کرد که تاکید می‌کند بیشترین تاثیر منفی تغییر اقلیم بر اقتصاد جهانی نه در ماجرای ذوب یخ های قطبی و بالا آمدن سطح آب اقیانوس ها و بلکه تحت تاثیر خشکسالی بلندمدت خاورمیانه رخ خواهد داد. نکته این است که بر اساس پیش بینی IPCC خاورمیانه می‌بایست تاکنون بین نیم تا حداکثر ۷۵ صدم درجه سانتی گراد گرمتر شده بود، اما آنچه که تاکنون رخ داده تقریبا دو برابر این مقدار بوده است.
در گزارش رسمی برنامه عمران سازمان ملل اشاره شده که هر نوع برنامه‌ریزی برای توسعه این منطقه باید با لحاظ این نکته باشد که این منطقه آسیب پذیرترین منطقه جهان در برابر تغییر اقلیم بوده و از جمله اینکه تا سال ۲۰۳۰ دست کم ۲ درجه گرمتر شده و تا سال ۲۰۵۰ هم بارش به طور متوسط ۲۰ تا ۳۰ درصد کاهش پیدا خواهد کرد.
در ایران، مدیر طرح ملی تغییر آب و هوا در سازمان حفاظت محیط زیست می‌گوید که افزایش دما و کاهش بارش در ایران مطابق الگوی کشورهای همسایه بوده است. او می‌گوید تاکنون دمای ایران یک و نیم درجه افزایش یافته و در مناطقی از کشور میزان افزایش حدود ۲ درجه بوده است. در گزارش رسمی وزارت نیرو نیز آمده است که تاکنون (تاکید می‌شود که تاکنون) میزان بارش کشور ۱۵ درصد کاهش داشته و از متوسط سالانه ۲۴۰ میلی متر به ۲۰۵ میلی متر رسیده و دمای کشور نیز دست کم ۱.۱ درجه افزایش پیدا کرده است.
گردآوری: رضا یزدانی